امام حسین(ع) و نماز

یکی از درسهای آموزندهٔ نهضت سالار شهیدان، حضرت حسین بن علی علیه السلام پیوند آن باعبادت ونماز است،به گونه ای که ظهر خونین عاشورا،برای همیشه ،همراه باکلمه نورانی نماز»درخاطر تاریخ مانده است ویکی از شهدای کربلا نیز درهنگامی به شهادت رسید که از امام حسین علیه السلام محافظت می کرد تا آن اسوهٔ نمازگزاران ،نماز بخواند،این درسی است که اهمیت نماز رابیان می کندوغفلت ازآن هرگز روانیست.اکنون به سطر هایی از تاریخ کربلا ،که ازنماز ظهر عاشورا سخن می گوید توجه کنید:

ابوثماله عمر بن عبدالله صاعدی »چون قتل پی در پی یاران رادید،به حسین علیه السلام عرض کرد:یا اباعبدالله !فدایت شوم !این لشکر به تونزدیک شده اند،اما تاما کشته نشویم تورا نکشند ،من دوست دارم واگر خدا بخواهد نماز راکه اینک وقت آن رسید ه است برپای دارم وآنگاه نزد خدا روم !

حسین علیه السلام فرمود :نماز رایادآور شدی ،خداتورا از نماز گزاران قراردهد،آری اول وقت است،از اینان بخواهید ازما دست بردارند تانماز بخوانیم .

چون این پیام به دشمن رسید ،حصین بن تمیم گفت:نماز شما قبول نیست حبیب بن مظاهرپاسخ داد:به گمان تونماز خاندان پیامبر قبول نیست؟ولی نماز میخواره ای چون توقبول است ؟

امام علیه السلام به زهیر بن قین وسعید بن عبدالله حنفی دستور داد،ازهجوم دشمن پیشگیری کنندعسپس آن حضرت نماز ظهررا بانیمی از یارانش به پا داشت .وچون در محاصره دشمن بود نمازخوف به جا آورد.

گفته اندکه سعید بن عبدالله حنفی ،جلوی حسین علیه السلام ایستادوخود راهدف تیرهای دشمن قرار داد،اوپیوسته از امام نگهبانی می کردبه گونه ای که حسین علیه السلام به هر سوکه می گردید اوپیش رویش خویشتن راسپر می ساخت ،تاهنگامی که بر اثر اصابت تیرهای بسیارتوانش رااز دست دادوبر زمین افتاد ودر این حال می گفت:

پروردگارا!لعنت عاد وثمود رابر آنها بفرست وپیامبرت راازجانب من سلام برسان وآنچه ازدرد وزخم راکه به من رسیده است،به اوابلاغ کن،که من دریاری فرزند دختر پیامبرت تنها پاداش توراخواهانم .سپس جان به جان آفرین تسلیم کرد،درحالی که به جز زخم نیزه وشمشیر سیزده زخم تیر برتن داشت.»